| 
 
W pierwszych latach działalności Kliniki na bazie innego szpitala, przy bardzo dużych brakach lokalowych i wyposażenia, nie było 
warunków sprzyjających pracy naukowej. Mimo to od początku zostały podjęte próby badań naukowych na miarę istniejących możliwości. 
Były to zwykle opracowania kliniczne dotyczące trudności diagnostycznych i leczenia chorych, powikłań pooperacyjnych, zakażeń chirurgicznych, 
itp. Wyniki tych prac były przedstawiane na posiedzeniach Oddziału Towarzystwa Chirurgów Polskich, a następnie na zjazdach ogólnokrajowych. 
Zaczęły się też pojawiać publikacje, jako wynik współpracy z innymi jednostkami Akademii. 
 
W pierwszych 5 latach działalności Kliniki wydano drukiem tylko 6 prac, lecz w ciągu następnego pięciolecia ich ilość potroiła się. 
W 1959 r. Klinika była współorganizatorem ogólnopolskiego zjazdu mikrobiologów. 
 
| 
 
Ewidentny wzrost publikacji nastąpił w latach 1965-68, już w nowej siedzibie Kliniki - w Państwowym Szpitalu Klinicznym. 
W okresie tym ogłoszono 54 prace i przedstawiono 14 doniesień zjazdowych. W 1969 r. zespół Kliniki pod kierunkiem prof. Adamskiego 
zorganizował XIII Zjazd Torakochirurgiczny, na którym przedstawiono 27 referatów dotyczących
  | 
 
 |   
głównie chorób klatki piersiowej oraz prezentacji szeregu urządzeń, skonstruowanych w uczelnianym ośrodku techniki medycznej, 
do monitorowania stanu chorych podczas operacji. 
 
 
 
Do 1970 r. 7 asystentów Kliniki uzyskało stopnie doktora nauk medycznych i jeden stopień doktora habilitowanego. 
 
Szczególnie dynamiczny rozwój Kliniki Chirurgii Ogólnej nastąpił po roku 1976. Pod kierownictwem prof. Puchalskiego ustabilizował 
się skład zespołu pracowników, wykrystalizowały się zainteresowania naukowe i główne kierunki prac badawczych. Należą do nich: 
wstrząs krwotoczny i endotoksyczny, patologia gruczołu tarczowego i trzustki, chirurgia nadnerczy i przytarczyc, patofizjologia i 
chirurgiczne leczenie choroby wrzodowej, raka żołądka i jelit, patologia wątroby i dróg żółciowych, chirurgia laparoskopowa i inne 
nowe techniki chirurgiczne. Profesor Ładny jest kontynuatorem tych kierunków badawczych, jednocześnie uzupełniając je o problematykę 
medycyny ratunkowej (w 2004 roku odbyła się obrona pracy doktorskiej, pierwszej z zakresu tej specjalności w Uczelni) oraz zdrowia publicznego.
 
 |